безу́держный
(≈ Arch. безу́держный)
adj
( v. gelach, gehuil etc. ) onbedáarlijk; ( v. íjver, éerzucht, fantasíe, hártstocht, vrólijkheid e.d. ) tómeloos, ongebréideld; ( v. vréugde ) uitbúndig; ( v. bewéging, gevoelsuiting ) onstúimig
безу́держно весели́ться́ ( — op het feest etc. ) erg uitbúndig zijn;
безу́держная фанта́зия́ — ongebreidelde fantasíe
Начните вводить слово: